Mussel bed cottage, Cooksbeach

De weg naar Cooksbeach gaat voor het grootste over mooi glooiende wegen. We gaan op weg naar onze laatste bestemming. Hoewel het aantal kilometers meevalt geeft de tomtom toch een reistijd van ruim vier uur aan. We hebben afgesproken om op de helft van het traject op te steken. Maar als als we zo o geveer op de helft zijn blijkt de tomtom ons elke keer achter de opdoemende plaatsen te leiden, dus wijken we op een gegeven moment van de aangegeven route af. We komen in een redelijke plaats, Paeroa, uit waar we op steken. Het blijkt een plaats te zijn waar de nodige antieke zaakjes zijn gevestigd en dat betekend dat we hier wel een paar uur zoet zijn. Veel oude spullen lijken uit Engeland afkomstig. Het lijkt mij daarom beter om eens een keer naar Engeland te gaan, zodat je ook wat makkelijker wat mee kan nemen. Na een paar uur heeft mijn argument succes en kunnen we verder. Er zijn een aantal kleine dingen op de kop getikt, hoewel het afdingen niet altijd meeviel.
Als we net bebied van xe Coromandel Peninsula naderen blijkt dat de weg weer (zeer) long en winding wordt. We moeten over een bergketen en daar slingert de weg zich doorheen. Het is overigens wel een mooi gebied die de laatste 60 km. van onze tocht te gaan zijn. Dit gedeelte zullen we vrijdag ook weer terug moeten rijden als we naar het vliegveld van Auckland rijden.
Rlnd half vier komen we bij onze eindbestemming aan. Het is een ruime, toch eenvoudig geconstrueerde woning. De eerste indruk valt tegen, maar dat is niet helemaal terecht na het vorige fantastische verblijf. Hoewel de eigenaars niet thuis zijn is er wel degelijk rekening met onze komst gehouden en kunnen we het verblijf in. We maken iets later met hen kennis en krijgen te horen waar we zoal heen kunnen gaan.
We besluiten een stuk te gaan lopen en dan een van de restaurants uit te proberen die o s is aanbevolen. Ondanks de waarschuwing vooraf te boeken gaan we er toch op de bonnefooi naar binnen. We kunnen er eten als we geen bezwaar hebben om aan een picknicktafel te zitten. Dat hebben we niet en we genieten die avond van een uitstekende maaltijd.
Woensdag besluiten we met de ferry, die alleen geschikt is voor passagiers, naar Whitianga te gaan. Het is maar een korte oversteek, maar wel een leuk plaatsje om doorheen te lopen en de ljnch te gebruiken. Op de terugweg stoppen we nog bij een aantal plekken om van het uitzicht te genieten. s'Avonds gaan we naar een ander restaurant, vijf minuten lopen van onze accommodatie. Daar serveren ze tapa's. Niet zomaar tapa's, je eet je vingers erbij op. We reserveren meteen voor de donderdag.
Donderdag, vandaag, gaan we na het ontbijt naar Hahei, een tochtje van zo'n 10 kilometer. Daar kan je een door de oceaan uitgesleten fots bewonderen die de cathedral cove wordt genoemd. Het is een behoorlijke wandeling er naar toe, maar het is de moeite waard. We blijken niet de enige te zijn die de moeite hebben genomen. Het bijgelegen strandje is druk van de mensen. De golven zijn behoorlijk hoog, toch zijn er mensen aan het zwemmen. Het blijkt niet geheel zonder risico, want een wat oudere man moet door de aanwezige lifegard uit het water worden gehaald. Het loopt allemaal goed af. Voordat we weer teruggaan naar ons verblijf gebruiken we de lunch in Hahei. Later in de middag gaan Nel en Arie nog een duik in de oceaan nemen. Margreten Pieter doen het rustig aan en blijven in het verblijf waar ik nu de blog zit te typen. We staan op het punt om naaf het restaurant te gaan om onze vakantie op een waardige wijze af te ronden. Morgen wacht de lange terugreis. We kijken terug op een prachtige vakantie die in deze vorm voor herhaling vatbaar is. Het was in een woord
FANTASTISCH!!!!!!!!!