Verblijf Surfwatch Getaway Cottages te Kaikoura

Na een goede nachtrust zijn we om 06:30 uur uit de veren. Om tijdig bij het verzamelpunt voor de dolphin encounter te zijn moeten we om half uur bij ons onderkomen vertrekken. Eerst een goed ontbijt en dan erop aan.
Voordat we met een bus naar het vertrekpunt worden gebracht moet er eerst een wetsuit worden gepast en als deze goed zit moeten we hem ook aanhouden. Als de zwemmers in het "pak" zijn gehesen worden we samen met de "watchers" geinstrueert voor als het op zee mis gaat. Dan vertrekken we in twee bussen voor een korte rit met een bus naar de haven. Per schip kunnen er zo'n 30 personen mee. Als we aan boord van het schip gaan lijkt het wat vreemd te ruiken. Desondanks gaan we de oceaan op, maar na een mjnuut of vijf opent de schipper in het ruim om via een luik bij de moter te kijken. Weer vijf minuten later volgt de mededeling dat er een motor niet goed loopt en dat we gedwongen zijn rechtsomkeert te maken. Er wordt wel een alternatief geboden hetgeen inhoudt dat er een paar zwemmers niet meekunnen en dat geen van de "watchers" mee kunnen. We besluiten dat ik wel mee ga en dat de anderen dan het een en ander in Kaikoura gaan doen.
Als we met de kaduke boot weer bij het vertrekpunt zijn wordt hij met passagiers en al in een frame getrokken en de wal opgetrokken. Via een trap kunnen we het schip verlaten. Met de kleinere boot, die inmiddels is gearriveerd, gebeurd hetzelfde. Eerst klimmen we op de boot, dan wordt hij te water gelaten. Eenmaal in het water gaat het met een rotgang naar de plek waar dolfijnen zijn gespot, zo'n 15 mijl uit de kust. Op een geluidsignaal mogen we het water in. Tijdens de eerste zwemsessie zie ik onder water geen dolfijn. Omdat deze verder trekken gaan we weer in de boot en varen en varen naar een volgende groep. Er wordt aangegeven dat je je hoofd in het water moet houden, dan heb je de meeste kans ze onder water te zien. Wel moet je of en toe om je heen kjjken of je ze ziet en dat je niet te ver van de boot afdwaalt. Er worden weer enkele tientallen dolfijnen gespot en weer gaat bijna iedereen in het water. Op twee belgische dames na die last van zeeziekte hebben. Deze tweede sessie zie ik dolfijnen vlak langs me heen zwemmen en onder me door zwemmen. Een schitterende ervaring. De mooiste ervaring is echter bij de derde sessie. Ik lig koud in het water of ik zie tientallen dolfijnen op me afkomen. Snel doe ik mijn hoofd weer naar beneden en dolfijnen zwemmen onder me langs en passeren me links en rechts. Prachtig. Wel krijg ik op een gegeven moment een flinke slok water binnen en dit weerhoudt me ervan om de laatste sessie te gaan zwemmen. Ik voel misselijkheid opkomen. Ik besluit me om te kleden en hoop dat de misselijkheid afzakt. Helaas. Hoewel het zwemmen met dolfijnen van de bucketlist af kan, weet ik aan de andere kant een bucket voor een gedeelte weer te vullen. Hierna is het ergste leed echter geleden en voel ik me weer een stuk beter. Er volgt nog het het kunnen bekijken van een grote groep dolfijnen vanaf de boot. Het zijn er wel meer dan honderd die een tijd lang om de boot zwemmen. Met mijn smartphone kan ik ze mooi filmen. Een onvergetelijke ervaring. Dan is het tijd om terug te keren. Het wordt een vrij ruig ritje terug. We gaan namelijk tegen de wind in en deze is toegenomen. Maar met twee 150 pk grote moteren weet de boot evengoed een flinke snelheid te maken. De anderen wachten me op bij het kantoor van de dolphins encounter. De middag gebruiken we om lekker in de zon bij het huisje te liggen, daar is het uitstekend weer voor.
De volende morgen, vandaag 15 januari, kunnen we wat langer blijven liggen, we hoeven pas om 10 uur bij het whale watching centrum te zijn om de oceaan op te gaan om walvissen te spotten. Vanwege een diepe trog vlak onder de kust van Kaikoure en een warme en koude zeestroming die elkaar kruisen is het een uitstekend gebied voor walvissen om hier hun maag te vullen. Na wederom een briefing gaan we met 41 andere passagiers aan boord van een speciaal voor deze doeleinden ingericht schip. Er zijn potvissen gespot op zo'n 13 mijl afstand. We worden eerst bijgepraat wat een potvis zoal verorberd.het hoofdmenu is voornamelijk intvis die ze op een diepte van wel 1000 metervangen. Dit doen ze door een geluid te produceren vqn wel 200 dB. Hierdoor raakt hun prooi verlamd of gaat zelfs dood. Via echopeilingen weten ze hun prooi dan te traceren en deze wordt in zijn geheel opgeslokt. Verder op het menu staan diverse grote vissen waaronder een paaf haaien. Zelfs de witte haai(jaws) staat op het menu. Een volwassen potvis eet tuusen de 1000 en 1500 kg. per dag. Hij blijft per duik 1 a 2 uur onder water en komt dat weer boven om bij te komen. Dit duurt dan zo'n 5 a 10 minuten en dan gaat hij weer voor zijn volgende duik. We komen bij twee van deze jongens langszij. Je kan ze goed aan de oppervlakte zien leggen, maar het mooiste is als ze weer gaan duiken. Dan komt een staart volledig boven water en dan krijg je de imposante staartvin te zien. Gracieus zakt deze dan in het water en is Moby Dick weer op zoek naar zijn volgende maaltje.
op de terugweg varen we nog langs een paar in de oceaan gelegen rotspunten waar zeeleeuwen zich liggen ge warmen in de zon. Al met al een schitterende tijdsbesteding.
Vanmiddag zijn we nob naar een zeeleeuwen kolonie geweest die 10 km. noordelijk van onze verblijfplaats is gelegen. Er zijn in december vele jongen geboren en dat kunnen we goed zien. Het frapante is dat er jongen zijn die een riviertje opgaan tot aan een waterval waar ze dan enige tijd verblijven. Deze waterval is zo'n 10 minuten lopen van de weg. Als we daar naar toe gaan zien we inderdaad een jonge zeeleeuw die weer op de weg terug is naar de oceaan. Ze vinden het kennelijk wel lekker om enige tijd in zoet water door te brengen.
ons verblijf in Kaikoura zit er weer bijna op. Morgenochtend zetten we koers naar het Abel Tasman ational park. Onze laatste verblijfplaats op het zuidereiland. We beleven en zien veel, maar de tijd maalt in een onverdroten tempo door. Een nadeel waar we het mee moeten doen.