Rototaha lodge, Ngakuru

Als we zaterdagochtend 23 januari na een uitstekend ontbijt vertrekken weten we nog niet dat we drie dagen zonder internet zullen zitten. Maar op dat moment wisten we ook niet dat we in het paradijs op aarde zouden belanden en dan is drie dagen zonder internet, en meeste tijd zonder telefoon, geen enkel probleem. Maar, ik loop op de zaken vooruit.
Het is al lekker weer als we op weg gaan. Het blijkt dat we minder ver hoeven te rijden dan we dachten. De tomtom geeft 220 kilometer aan. We hebben afgesproken om een keer op te steken en via de Kerosine creek naar ons volgende verblijf te gaan. Kerisone creek is een hot water pool met een waterval. De kreek is ruim 10 meter in doorsnee en dit gebied is nog niet zo bekend. Het water is zo'n 50 graden. In het begin voelt het heel heet aan maar na enibe tijd kan je er toch in zitten. Het nadeel is dat het er enigszins naar zwavel ruikt, maar het was wel lekker om er in te zitten.
Als we ons weer omgekleed hebben is het nog 25 km te rijden. De laatste drie kilometer is het gravel. Als we het juiste nummer op de brievenbus zien staan draaien we het pad op. Net als we ons beginnen af te vragen of we wel het goede pad zijn opgereden doemt het huis op. We worden hartelijk ontvangen door Hugh en Maude Collins. Zij wonen in een ruim huis op een ruim 24 ha. groot terrein. Zij hebben dit huis een aantal jaren geleden gebouwd, nadat zij eerst in een kleiner huis op 100 meter van hun huidige huis hebben gewoond. Dat wordt ons verblijf voor de komende dagen.
Ze blijken dit terrein 18 jaar geleden te hebben gekocht en toen was het alles weidegrond. De eerste jaren is het voor vakanties en lange weekenden gebruikt, later zijn de huizen gebouwd. In al die jaren dat het heuvelachtige land in hun bezit is hebben ze meer dan 30.000 bomen gepland. Onder de bomen heeft zijn vrouw diverse planten gepland. Wat wij aantreffen is een waar paradijs waar alleen het geluid vqn de natuur hoorbaar is. Bovendien is het gelegen aan een meer, werkelijk een plaatje. We voelen ons er gelijk thuis, mede door de hartelijkheid vqn Hugh en Mandy. Vele accommodaties waren top, deze steekt er echter met kop en schouders bovenuit. Het verblijf is zelf catering, maar voor het avondeten worden groenten uit eigen tuin en zelfgemaakte worstjes gebracht. Ook voor het ontbijt wordt voldoende aangesleept en daar hoeven we niets voor te betalen. We hebben bij verblijven inclusief ontbijt het wel minder gehad. De volgende avond blijkt dat Mandy ook een uitstekende kok is. De maaltijd die ze bereid is top. We hebben dan ook een pracht avond bij deze bijzondere mensen. Bijzonder vanwege hun gastvrijheid en de manier waarop ze in het leven staan. Het blijkt dat het planten van zoveel bomen niet ongemerkt is gebleven.
Zondag zijn we met een vrouwelijke Maori, Wikitoria, op pad geweest. We kregen door een neef van haar uitleg over hoe de Maori' s naar Nieuw Zeeland zijn gekomen. Een interresante geschiedenis. In de middag bezoeken we wat hot pools en een hot mud pool. Ook krijgen we uitleg over de geneeskrachtige werking van diverse planten en bomen die zij gebruikt. De avond wordt zoals eerder gezegd afgesloten door het diner bij onze gastheer en vrouw.
Maandag krijgen we een rondleiding van Hugh over het terrein. Hij komt ons om 10:00 uur afhalen en zijn vrouw zou rond 12 uur de thee klaar hebben staan. Maar Hugh heeft zoveel te vertellen over wat hij zoal aangeplqnt heeft en wat hij nog vqn plan is dat het ongemerkt 13:00 uur wordt. Het is de vraag of hij al zijn plannen ten uitvoer kan brengen, want hij is de jongeste niet meer. Dit jaar wordt hij namelijk 76 jaar.
De middag gebruiken we om naar Rotorua te gaan. Nel en Margret gaan winkelen, wij blijven hangen bij een ierse pub. Daar is het goed toeven. We kunnen tot s'avonds laat buiten blijven zitten en dan is ons verblijf in dit prachtige oord al weer bijna voorbij. We ronden de avond af met een paar spelletjes keezen.
Vandaag zijn we doorgereisd naar ons laatste verblijf in Cooks beach. Dit is gelegen in de Coromandel penesula. We nemen met een brok in onze keel afscheid van Hugh en Mandy. De afgelopen dagen zullen we niet snel vergeten. Voor deze plaats zijn twee woorden toepasselijk:
" Stilness speaks ".