Verblijf Tatahi Seaside, Karitane van 3 januari -

Zondagmorgen 3 januari zijn we al vroeg uit de veren. We hebben een rit van zo'n 280 km. voor de boeg. Na een goed ontbijt laden we de auto's en kunnen bijna weg.
We melden ons af en gaan op weg. Was het gister al niet warm, vandaag is het nog erger. Met nauwelijks 12 graden op de temperatuurmeter en een miserige regen gaan we op weg. We rijden door agrarische gebieden waar we percelen tegenlomen waar wel honderden koeien op een betrekkelijke kleine plek lopen te grazen. Zij trekken zich niets van het weer aan. Ze zijn mogelijk blij dat het regent want ook hier is het lang droog geweest. Daarom zien we de meeste beregeningsinstallaties ook aan staan. We hebben afgesproken dat we in Kurow opsteken, dit ligt zo'n beetje halverwege de route. Het is een klein dorpje met rond de driehonderd inwoners.
Ondanks het regenachtige en frisse weer valt er genoeg te zien onderweg. Het landschap varieert, maar blijft wel op en neergaand. Veehouderij wordt afgewisseld met fruitteelt. Ook zijn er op uitgestrekte heuvels en berghellingen schapen te zien. Dit lijkt ons een zeer extensieve manier van schapen houden, mogelijk is er alleen op deze manier iets met deze grond te beginnen/verdienen.
Rond het middaguur z
komen we in Kurow aan. We zoeken het plaatselijk etablissement op. Het is er gezellig druk en de cappuccino laat ons goed smaken. Als je niet te veel eisen stelt aan het interieur is het er goed toeven. De foto's aan de wand zijn uit vervlogen dagen, maar dat past wel bij deze entourage. Tijdens het tweede traject passeren we een groente en fruittent waar we het een en ander inslaan. Het is bijna half drie als we het appartement in Karitane bereiken. En wat een appartement. We hebben uitzicht op de Pacific met een strand voor de deur. Het is jammer dat het niet direct strandweer is.
Als we echter zijn geinstalleerd begint de zon door te breken. Arie en ik besluiten de omgeving te verkennen en via het strand komen we bij een heuvel aan die we uiteraard beklimmen. Een mooie wandeling voor het avondeten.

Maandag besluiten we om naar Dunedin tegaan om de stad te gaan bekijken. Het is door schotten gesticht en dat is aan de bouwsteil van de huizen te zien. We gaan eerst het station van Dunedin bezichtigen want dat is echt een bezienswaardigheid. Margret en ikzelf boeken er een treinreis voor de volgende dag. Deze reis gaat de binnenlanden in en schijnt de moeite waard te zijn. Arie en Nel gaan niet mee omdat die dinsdag richting Edendale gaan waar ze een aantal bollenbedrijven gaan bezoeken.
Na het station gaan we richting het centrum van Dunedin, maar het blijkt dat in de ochtend de meeste winkels nog dicht zijn vanwege een lang weekend rond de jaarwisseling. 'S middags wordt dit beter. Hoewel het nog steeds behoorlijk fris is, is het wel een aantal graden warmer dan gisteren. Veel mensen zijn zomers gekleed en wijzelf lopen ook in korte broek. Naarmate de dag vordert wordt het warmer en als we 's middags weer bij het appartement zijn is het in de luwte zelfs zeer aangenaam. Smeren geblazen want anders verbranden we.

Dinsdagmorgen gaan Arie en Nel vroeg op pad richting de bollen. Zij zullen een overnachting boeken in Gore en we zulen elkaar weer treffen op de volgende stop. Wij gaan naar het station in Dunedin om van de treinreis te genieten. En genieten doen we. De trein gaat 58 km het binnenland in en we passeren diverse authentieke bruggen waarvan de meeste al meer dan 100 jaar gelden zijn gebouwd. Hoe verder we het binnenland inkomen hoe ruiger of het landschap wordt. Het weer wordt ook beter en als we bij een aantal stops even de benen kunnen strekken is het zelfs warm. Er blijken meer Nederlanders aan boord te zijn.
Als we weer terugzijn besluiten we naar Otaga Peninsula te gaan waar een penguins en albatrossen te bewonderen zijn. Het is een mooie rit, maar de penguins laten zich niet zien en om de albatrossen te bewonderen kan je met een gids naar een observatiepost, kosten $ 45,- per persoon. Het is de vraag of je de albatrossen zult zien dus besluiten we om het geld in onze zak te houden. We gaan weer neer Karitane en gaan wat lezen. Morgen hebben we een aardige rit naar Te Anau voor de boeg, 340 km.