Doubtful Sound, verblijf op de

De dag is aangebroken dat we een van de hoogtepunten van de reis gaan maken. Hoewel, elke dag lijkt wrl een hoogtepunt. Voordat we ons richting Manapouri begeven, de plaats waar de reis naar de Doubtful Sound begint, gaan Arie en ik eerst nog naar hemanat hertenwegen kijken. We zijn net telaat om het verplaatsen van de herten naar de weegplaats mee te maken. Boer Henry heeft ons uitgelegd hoe we naar de weegplaats moeten rijden en ons op het hart gedrukt dat we voorzichtig moeten zijn. Herten zijn schichtige beesten en zeker als ze gevagen zitten. Maar hetlukt ons om zonder te veel stennis in de schuur war het wegen plaats vindt te komen. We krijgen uitleg van hoe een en ander te werk gaat en hdt blijkt dat de herten van hokje naar hokje worden verplaatst totdat ze uiteindelijk bij de weegschaal komen. Dit gaat in grootes van zo'n 10 herten per keer, anders wordt het te link voor degene die de herten weegt.
De mannetjes krijgen nog een extra behandeling, bij hen wordt het gewei(tje) verwijderd. Dit gebeurd pas als ze meer dan 100 kg. wegen. De hoorn wordt vermalen en wordt voor een goede prijs naar China verscheept. Daar wordt er nog wat aan toegevoegd en de Chinese viagra is klaar voor ge- en verbruik.
Als we weer bij de B&B terugkeren laden we de auto's in en gaan op weg naar Manapouri. We zijn ruim op tijd want de vertrektijd is om 12:30 uur.
Het eerste stuk gaat over Lake Te Anau met een soort van catamaran waar ongeveer 100 personen mee kunnen worden vervoerd. Omdat er op de Navigator 70 personen kunnen overnachten is er op de catamaran genoeg plaats om een zitplaats te bemachtigen. Na de oversteek wacht ons een busreis over een bergrug. Er wordt verteld dat dit de duurste weg van Nieuw Zeeland is. Kosten $ 2,00 per centimeter. Aangezien de weg zo'n 20 km. is kunnen we begrijpen dat de aanleg behoorlijk prijzig was. Regelmatig komen er nog kosten bij omdat er soms stukken weg worden weggespoeld door de vele regen die er valt. Er zijn plekken in dit gebied waar jaarlijks meer dan 11 meter water valt. Ons verblijf in de Doubtful Sound is ook grotendeels in de regen. Normaal baal je dan als een stekker, nu is het voornamelijk een voordeel.
Bij de Navigator aangekomen krijgrn we een korte uitleg en worden de hutten ingedeeld. We slapen op het onderste dak, net boven de waterspiegel. Het is een krappe hut met onder twee slaapplekken en twee bovenslapers(zie foto).
De twee, ieder 640 pk sterke, motoren worden gestart en we varen de deep Cove uit richting de Sound. Door de gestaag vallende regen zijn er vele watervallen zichtbaar die zich van de beboste hellingen storten. Al spoedig zijn er aan de oever de vinnen van dolfijnen zichtbaar. Dat belooft wat.
Na een paar uur varen is er de mogelijkheid om met meegebrachte kajaks te varen of met een snelle boot de oevers te bezichtigen. Arie en ik besluiten voor het laatste. Nel en Margrte bliven aan boord, er valt in hun ogen teveel regen en de temperatuur is ook niet helemaal naar het zin. We hebben ons nauwelijks van de Navigator afgewend of we ontwaren een groep dolfijnen. Ze zwemmen recht op onze boot af. Het blijken meerdere volwassen dieren te zijn met een aantal jongen. Gracieus begeven ze zich door het water. Als ze voorbij zijn gaan we richting de oever waar weuitleg krijgen over de begroeieng en het wildlife in dit iimposante gebied. Al verder varend komen de dolfijen weer richting onze boot. Dit gebeurd tot driemaal toe waarbij de laatste keer ze nauwelijks op een meter afstand passeren. Geweldig. Het uitstapje zou rond de dertig a veertig mi uten duren, maar loopt uit tot een uur. We hebben niet eens gemerkt dat webehoorlijk nat zijn geworden zo gingen we er in op.
weer aan boord krijgen we de mogelijkheid om te zwemmen. Je kan makkelijk van de achterkant in het water sprigen. Ik besluit een pogig te wagen. Er zijn er meer die dit doen. Het water leek in de kleine boot redelijk te zijn, maar je bent direct wakker als je er in ligt. De adem wordt je welhaast ontnomen. Toch wordt het na een paar minuten beter. We zetten koers naar de Tasmanzee. Aan het eind van de Sound blijkt een zeeleeuw kolonie een aantal rotsen te bewonen en we spotten er vele. Ze leven hier als een zeeleeuw in Nieuw Zeeland. Prachtig. Na dit gezien te hebben varen we heel kort de Tasmanzee op . Het weer is te ruig om ons er te ver op te wagen. Het wordt tijd voor de maaltijd.
in de avonduren spreken we diverse mensen uit diverse landen, hetgeen deze trip een extra dimensie geeft. Ook zitten er diverse Nederlanders die ook via Travel Essence hebben geboekt.
Na een krappe nachtrust zteen we de volgende dag weer koers naar ons beginpunt. Op een gegeven moment worden de motoren uitgezet om de stilte van dit gebied voor een paar minuten te ervaren. Een indrukwekkend gebeuren.
12:00uur eindigt deze fantastische reis en gaan we op weg richting Wanaka, waar ons weer nieuwe indrukken wachten.